Układ zaćmieniowy V470 Camelopardalis

Nasz flagowy instrument obserwacyjny, teleskop ROLAND (603/2802 mm), dzięki swym parametrom i konstrukcji, wyposażony w kamerę i filtry fotometryczne jest potężnym narzędziem do mierzenia jasności gwiazd.

Nasz fotometr: kamera jednobarwna ASI 294 MM Pro oraz koło z filtrami B (niebieski), V (zielony), R (pomarańczowy), I (ciemnoczerwony) i pustym okienkiem.

Oto pierwszy z przykładów mocy Rolanda (dalsze nastąpią):

Zdjęcie poniżej to pełna klatka z kamery, przedstawiająca fragment nieba w Żyrafie (24′ x 16′). W czerwonym kółku obiekt naszych zainteresowań – zaćmieniowy układ podwójny V470 Camelopardalis.

Wykres poniżej przedstawia zmiany jego jasności w filtrze V, w ciągu 3 godzin naszych obserwacji.

Układ V470 Cam składa się z dwóch gwiazd: gorącej (podkarzeł typu B) i chłodnej (karzeł typu M). Krążąc wokół siebie z okresem 2h 17m, co jakiś czas gwiazdy częściowo się przesłaniają. Gdy gorąca gwiazda jest zakrywana przez chłodną, całkowity blask układu mocno spada. Widzimy wówczas minimum główne (zaznaczone czerwonymi strzałkami). Pół okresu później jest sytuacja odwrotna – zaćmiewany jest składnik chłodny i następuje płytsze zaćmienie.

Celem naszych obserwacji jest wyznaczanie momentów minimów. V470 Cam nie jest bowiem „szwajcarskim zegarkiem”. Wieloletnie obserwacje pokazują, że okres obiegu nie jest stały, lecz czasem się wydłuża, a czasem skraca. Są podejrzenia, że powodem jest obecność jeszcze jednego, a może nawet dwóch ciał (brązowe karły?), krążących wokół tego układu. Jak jest w istocie mogą wyjaśnić tylko dalsze lata systematycznych obserwacji.

Pewnie nigdy nie udałoby się nam uruchomić fotometru na Rolandzie, gdyby nie bezcenna pomoc i rady naszych kolegów ze Stowarzyszenia, zwłaszcza Pawła Kijaka, Karola Wenerskiego i Grzegorza Sobolaka.

Marek Muciek, Krzysztof Sz. Zieliński

Komentowanie jest wyłączone